Εκεί,στο...

...αλλαγμένο μου δωμάτιο,παρέα με μερικά τσιγάρα,μηλίτη(που με ζάλισε) κ αγαπημένα κομμάτια..

εκεί που καθόμουν λοιπόν κ κοιτούσα φωτογραφίες απτο παρελθόν,σκέφτομαι ότι μεγάλωσα..Χμ,μεγάλωσα...

                                  -ΝΑΙ,μεγάλωσα-

Συνειδητοποιώ ότι έβγαλα ό,τι λούτρινο είχα στο δωμάτιο μου(με εξαίρεση ένα μικρό διαβολάκι-δώρο).

Ότι οι τοίχοι μου δεν έχουν πια αφίσες κ αυτοκόλλητα.

Ότι γκρίνιαζα σε ανθρώπους που αγαπώ για το κάπνισμα κ τώρα καπνίζω εγώ.

Ότι δεν βγαίνω πια στην αυλή κ δεν μαζεύομαι σπίτι μόλις ανάψουν τα φώτα.

Ότι δεν φοράω πια στα χέρια μου πολλά χρωματιστά βραχιολάκια.

Ότι δεν ακούω τα τραγούδια που άκουγα κ χόρευα με τις ώρες πάνω στο κρεβάτι μου.

Το χειρότερο όμως είναι,ότι σήμερα αναρωτήθηκα πόσο καιρό έχω να κάνω κάτι πραγματικά τρελό κ πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ...  αναρωτιέμαι,πόσο ανησυχητικό μπορεί να είναι αυτό. Αναρωτιέμαι πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα κ στην ουσία όλη σου η ζωή κ η καθημερινότητα,μέσα σε μερικούς μήνες(!)

                                  -ΝΑΙ,ΑΛΛΑΞΕ-

Και μαζί με αυτή,άλλαξα κ εγώ. Τις προάλλες καθισμένη στην ταράτσα του σπιτιού ενός φίλου,κοιτούσα τα ελαφρώς φωτισμένα πρόσωπα μερικών ανθρώπων που θεώρησα φίλους μου & πραγματικά αναπολούσα στιγμές.. τις στιγμές που ήμασταν αληθινοί κ μιλούσαμε χωρίς ψέματα κ χωρίς να φοβηθούμε τίποτα. Τώρα όμως...έφυγαν αυτές οι στιγμές κ μαζί με αυτές και το δέσιμο που κάποτε είχαμε μεταξύ μας.

                                  -ΝΑΙ,ΕΦΥΓΑΝ-

Στη θέση αυτών των στιγμών,ήρθαν άλλες. Ήρθε το άγχος των φοιτητικών χρόνων,ήρθε η αποξένωση,ήρθε η "διπροσωπία"... Σίγουρα,αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Μου είπες "τα φοιτητικά σου χρόνια,θα δεις,θα ναι τα καλύτερα. Και χαίρομαι που επέλεξες να είμαι μαζί σου σε αυτά". Παράλληλα,επειδή με έχεις δει κανά δυο φορές στεναχωρημένη για το θέμα "φιλίας" μου είπες "οι φιλίες του σχολείου,δεν μένουν αναλοίωτες στον χρόνο. Μακάρι να βγω λάθος...Μην σκας! Οι φιλίες που αξίζουν είναι αυτές που κρατάνε στο χρόνο κ στις κακοτοπιές κ αυτές φαίνονται με τον καιρό". Δεν ήθελα να σε πιστέψω...φοβάμαι όμως,πώς έχεις δίκιο. Βλέπω τις αλλαγές στη ζωή μου να κυλούν με γοργούς ρυθμούς... Δεν ξέρω αν θέλω. 

Γνωριζόμαστε γύρω στα 4 χρόνια. Ανέκαθεν μου έλεγες "είσαι πολύ ώριμη για την ηλικία σου". Παλιά χαιρόμουν! Και τώρα χαίρομαι αλλά δεν ξέρω αν θέλω να μαι.. Δεν ξέρω αν θέλω να μαι ώριμη,με τόση διαφορά στο να λειτουργήσεις σε μερικά πράγματα ώριμα κ σύμφωνα με την ηλικία σου σε σύγκριση με άλλα,κοντινά μου πρόσωπα... Δεν ξέρω αν θέλω γιατί πιάνω τον εαυτό μου κ στεναχωριέμαι για πράγματα που ίσως να μην πρέπει να στεναχωριέμαι. Που δεν πρέπει να αναλώνομαι κ να χαλιέμαι στην ηλικία που είμαι...

Τελικά,αναρωτιέμαι θα καταλήξουμε ποτέ με σιγουριά τι είναι καλύτερο για τον καθένα μας... και στο τέλος,θα το ακολουθήσουμε? 

        

ο χρόνοσ των ωρίμων.

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ…»
Από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).

sO simple.

ο χειμώνας είναι η εποχή μας,
και η βροχή ο καιρός μας.
και ο καφές το ρόφημα μας.



ε μα ναι_ 2/1

auto_akrivos_eksarxis.

avec un collier dans le cou..

να θυμίζει τη στιγμή που μου το έδωσες.
που σήκωσα τα μαλλιά μου & με φίλησες πριν το κουμπώσεις.

δυο μας. σε ένα δωμάτιο. έξω απο αυτό πολύς κόσμος. η στιγμή εκείνη όμως,μόνο δική ΜΑΣ*


                           βιασύνες ΔΕΝ θέλω.
το ξεκαθάρισα απτην αρχή.
χαλαρά..& όμορφα!


ΥΓ:άντε να δούμε..

mOments.lovely.

,σκεφτόμενη το παρελθόν μας αναπολώ στιγμές :

• τις στιγμές που πάλευες να με κάνεις να καταλάβω τις εξισώσεις_
• τις στιγμές που γελούσαμε στην βεράντα σου τρώγοντας τιραμισού_
• τις στιγμές που ξαπλωμένοι στο γκαζόν του κήπου σου κάναμε όνειρα_
• τις στιγμές που μου έκανες πλάκα ισχυριζόμενος σοβαρά γεγονότα κ εγώ στεναχωριόμουν γιατί νόμιζα ότι ισχύουν_
• τις άκυρες στιγμές που με έπαιρνες τηλέφωνο για να ζητήσεις τη συμβουλή μου_
• τις στιγμές που κάναμε βόλτα με το αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα ακούγοντας μουσική_
• τις στιγμές που με έπαιρνες μόνο κ μόνο για να ακούσω το νέο τραγούδι που μάθατε στην κιθάρα_
• τις στιγμές που έμεινες με το μηχανάκι & ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκες για βοήθεια_
• τις στιγμές που δεν μπορούσα να φάω άλλο και σου έδινα το φαγητό μου απλόχερα_
• τις στιγμές που κάναμε μάχη για το ποιος θα φάει το κοτόπουλο απτη caesars_
• τις στιγμές που με έκανες να δακρύζω παίζοντας κιθάρα_
• τις στιγμές που μέναμε ξύπνιες μέχρι το πρωί με την συντροφιά κρασιού_
• τις στιγμές που με έστειλες στην κουζίνα για να σου φέρω ένα ποτήρι γάλα να πιεις πριν κοιμηθείς_
• τις στιγμές που σε έβγαζα φωτογραφίες κ πάντα το απολάμβανες σαν να΄ταν η τελευταία φορά_
• τις στιγμές που διαβάζαμε μαζί ιστορία & το χαιρόσουν_
• τις στιγμές που μαγείρευα κ έβρισκες πάντα κάτι να με διορθώσεις_

όλες αυτές οι στιγμές & άπειρες ακόμα που με έκαναν αυτή που είμαι.

γιατί σας αγαπώ όλους τόσο.

φ.

GrOwn up..

Καθόμασταν αγκαλιά στον καναπέ..Κάποια σειρά απτις αγαπημένες σου έπαιζε στην τηλεόραση,μα εκείνη τη φορά,σημασία δεν έδωσες. Με κοίταξες νοσταλγικά και μου είπες:"μεγαλώνεις κοριτσάκι μου..ή καλύτερα,μεγάλωσες" κ κάπου εκεί σε αγκάλιασα πιο σφιχτά και σου είπα:"ναι,αλλά θα παραμείνω η πριγκίπισσα σου"..

Σαν χθες τη θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχω βγάλει στιγμή τη σκηνή αυτή απο το μυαλό μου. Δεν έπαψα στιγμή να ακούω τα λόγια σου στα αυτιά μου. Δεν έπαψα στιγμή να σαγαπάω. Όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω.. Σε αγαπάω,σε σέβομαι,σε εμπιστεύομαι,είσαι η καλύτερη φίλη μου...Ήσουν και ξέρω ότι θα είσαι κάθε στιγμή δίπλα μου,σε ό,τι και αν χρειαστώ. Διατεθιμένη να συζητήσεις και να λύσεις κάθε πρόβλημα μου. Απο το πιο χαζό μέχρι και το πιο σοβαρό!

Kάθε φορά που συζητάμε όλα αυτά που λέμε, με κάνουν να σκεφτώ,να προβληματιστώ και σίγουρα να κάνω συνειρμούς.. Εσύ με "έφτιαξες"! Εσύ-κυρίως-με έκανες αυτό που είμαι τώρα..Και πραγματικά το εκτιμώ & χαίρομαι που έχω μια μαμά σαν κ εσένα...

The "8 wondeRs of the woRld"

         1. to see

                                                           

   2. to taste

                                    

         3. to touch

      4. to hear

5. to feel

         6. to laugh

            

 7. to love

     8. to live